Originally published in Volume 1 No.2 Bicycles United magazine
Story: H.M. Gomeze | Photos: Artters & Solid Dream
อ่านเวอร์ชั่นภาษาไทย กดที่นี้จ้า
We were very fortunate to have Khun Gig Keeratipunthawong who contacted us on Bicycles United Facebook. She wanted us to meet with two gentlemen from the Solid Dream team who stopped by in Bangkok early January. We met up with Khun Gig, Morgan Monchaud and Brian Mathe at Café Velodome.
Solid Dream, created by Morgan Monchaud was a project that he wanted to be adventurous and challenging. The name being Solid Dream was initially planned to be his solo trip across the six continents. His friends knew about the trip and wanted to join as well so altogether there is five of them participating and only three will go the entire trip.
Morgan Monchaud, Brian Mathe, Siphay Vera and Bertrand Dolci and Etienne are all long time friends and have known one another between 10 – 20 years. They all worked hard to save money, prepare the bicycles and get the project ready taking them one and half years for the preparation work as well as setting up Solid Dream Association.
Before the trip they all worked in different countries, Morgan worked in Senegal, Brian in Morocco both situated in Africa, Siphay and Bertrand in France and Switzerland. During the preparation period they communicated online mainly using Skype and Gmail since everyone was working in different countries and places. Once the trip got on the way they have been together 24/7. “We are actually five friends building this project and of these five friends, three of us are doing the entire journey as the other two will do six months and another doing the one year trip. Some cannot join for full three years journey as they have other commitments.”
The trip was planned to be a three year trip and to date they have already accomplished over 490 days which is almost half of the trip. When they were in Mexico there was a film festival in the U.S. and they were featured so they made a short trailer especially for the film festival called “490 days”. You can view it through in Vimeo.com or on their website.
“We all shoot to make the movies as we have quite a lot of gear, this is one of our goals to film and shoot movies and photos to justify our trip on online. Morgan takes care and does most of the editing, he will propose to us a first version of each movie as we do one for each country and we also work on other things such as music, we will discuss amongst ourselves what changes needs to be made and then he will make the final version.”
Even though they are very close friends, travelling together 24/7 is not an easy task and there are certain moments or times that they get on one another’s nerves, after all they too are normal humans so is natural it happens. There are also critical or pressured moments and they have arguments but this is mainly because of miscommunications and misunderstandings amongst the team.
The most critical point of the journey they find is living together. Each one of them have thought about it at least once that he does not want to continue the journey any more. They talked openly and realize the problem is the communication and agreed to be direct and frank with each other otherwise it cannot work.
They find working together is essential to be a good team. They have met many people touring together and they see all of them work as a team. They did meet a team in Australia who could not continue on their journey together and found it a pity it happened.
“We want to leave a legacy of our journey, we want to write a book, create a photo book and also make a final movie about the journey and us. The movie will be different from the one you see online which shows nice images but the final movie will shows more in-depth reality about us and the trip and see each persons view of the journey” says Morgan.
“We have a lots of footage already and we bought quite a bit of equipment with us: 3 laptops, 2 Go Pros, 1 camcorder, 1 camera with 3 different lenses and one compact camera. We have a lot of material to work with. We need to bring all this equipment as it is part of our work, we want to do the book and the impact of the book will last for years. Have a look into their website and you will be amazed at the photos and the videos online, it is really professionally done and you can see the teamwork effort in putting this together.”
For men it is easier to go on long touring journeys but sometimes for woman it is more difficult as there are different aspects especially the security and safety issue to consider. Brian says “our journey has influenced some people like a female acquaintance of mine from university days, she learnt about their journey and decided to make a touring journey herself. She traveled from France to Croatia in the summer and she did it all alone.” Morgan agrees and tells us anyone can do a journey and this is one of our goals. “We want to show that it is possible to go on a trip like ours.”
Solid Dream is travelling on a 3 year journey with US$10- a day without staying in any hostels.
They did have to stay in a hotel/hostel about nine times out of necessity such as the time when Etienne had his collar bone broken in an accident, falling downhill in Canada in the middle of nowhere because they were going really fast, suddenly the road became gravel road in the curve. Everybody was like almost falling but Etienne who had the least experience because he joined in the trip later on so he was not used to going fast in the gravel that way so it caused his fall. They had hitchhiked 45 minutes with their bikes to get to a village so Etienne could get the first emergency treatment. They spent one night in the village sleeping in the tent and the next day all four of them hitchhiked again with their bikes for 700km taking five hours to find a car to take Etienne to the next city were they had friends and friends of friends who were hosting them. Etienne flew back to France to get the surgery done taking him two months to fully recover. He joined back on the journey in New Zealand.
Other occasions they had to pay for accommodation when either one of them was really ill or in Bolivia when the temperature was minus 20-25 degrees and they did not have the right kind of sleeping bags. It cost them only US$1- to sleep inside.
It is because of this that they needed people to host their accommodations in their homes. It is the best way to travel for them because they are on a low budget. As they never stay in a hotel they meet the right people as well as mixing with the local communities who are open-minded and wants to be friends with them. They stay away from the tourist circuits and find this to be a great way to show one can travel on a low budget to see the world. Sometimes they sleep in the streets, in the forest where they set up their hammocks and sometimes they find a place in town to spend the night. They know they get to learn the real culture and real life of the country. They do not buy guidebooks or maps and they don’t even use a GPS system. They try to find maps for each destination or search online for the maps but not buy one. They will write and mark the route on a piece of paper and ask people along the way.
They tell us there was an occasion that where they followed the electric lines as they knew it would lead them to a village where there is human life but most of the time as they were on the main roads or dirt track it was not possible to get lost. Except in Bolivia they found themselves really in the wild, there was no track they had to follow the mountains and ride behind the mountains. When they see someone they would ask for directions.
The most difficult destination or place of the journey so far was the Amazon. They expect to find the same landscapes of the Amazon here in Southeast Asia, either on the back roads of Vietnam or somewhere.
The Amazon to them was very difficult as it was really the jungles and the climate was so very hot and humid. Brian says “a little like Bangkok but harsher. And it was suppose to be really flat because of the Amazon forest and actually the road the way it was built with all the little hills the road is built in the way that it is going straight up the hill. If you do the roads and go around it with the landslides, the road is gone. Once in four days we did a 6,500 elevation gain even though we were always on the same level. It means a lot of hills like almost doing the Everest.”
Going to Antarctica was not easy too as they were at 5,000 meters high under freezing cold conditions and insufficient oxygen. They were climbing and doing mountaineering, it was tough and exceptionally hard and then going down the Yukon River they had to build they own raft to sail down the river. It took eight days and 750 km along the river in the wild with nothing and no village insight. They came across only one village in the eight days so every challenge is difficult but great. The Amazon journey being the most difficult lasted for forty days under the hard conditions.
In the Amazon there were sometimes little shops where they could buy food but the villages were 400 km apart from each other so they had to pack enough food for three days. In Australia ten days of food was packed as there was nothing there, along the route there were the roadhouses but the prices was expensive so food was bought and packed from the supermarkets in Alice Springs.
Morgan says he usually cooks because he is the one carrying the stove. “It’s not really cooking anything fancy, we are cooking basic foods just to feed ourselves. Occasionally we do want to eat meat because our body lacks the fat and protein because we are eating lots of rice and pasta so we sometimes dream of our next great meal. We are also dreaming about Southeast Asian foods, the food is great especially in Thailand it is not expensive as compared to Australia so we are having a good time here. For Southeast Asia we did not bring our stove, I left the stove with my parents in Caledonia and they will visit us in Laos and they will bring the stove. We know we can buy food easily in Southeast Asia and also we are not paying for accommodations so we can use our money just feed ourselves well.”
Their health is good because they cycle and exercise a lot keeping them strong and healthy. They will hike and cycle together saving energy with each one taking turns to be in the front taking the wind. “We also have one set of tools so we have to travel together and share what we have, we decided to share everything from the beginning. We enjoy our rides together as we ride side by side and talk, this is how the good ideas of the projects get going. We don’t get bored of each other we find there is so much to talk about. This is what makes the good teamwork. Every day is a new experience so there is always something to talk about” says Brian.
“People comes to us for advice on touring and we tell the people they can do so on little money without going to the tourist places, we think the tourist agencies will not like us for traveling this way. The real way to travel is to explore and experience on one’s own.”
From Thailand they will ride to Cambodia, Vietnam and Laos. Bicycles United will continue to follow and update Solid Dream’s journey. This is not just about the journey but about a group of friends who shares a dream and this dream made their friendship stronger and definitely everlasting. The journey started in 2010 will end in August 31, 2013 you too can follow the band of brothers and their journey on www.solidream.net
เราโชคดีมากที่ได้รับการติดต่อจากคุณกิ๊ก กีรติพันธวงศ์ บนหน้าเฟซบุคของ Bicycles United คุณกิ๊กแจ้งว่าอยากให้เราได้พบปะกับสุภาพบุรุษ 2 คนจากทีม Solid Dream ซึ่งมาแวะที่กรุงเทพฯ ช่วงต้นเดือนมกราคม เราจึงได้นัดพบกับคุณกิ๊ก มอร์แกน มงโชด์ และไบรอัน เมธ ที่ Cafe Velodome มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์
Solid Dream ก่อตั้งขึ้นโดยมอร์แกน มงโชด์ เน้นการผจญภัยและความท้าทาย โดยตอนแรกเขาวางแผนใช้ชื่อ Solid Dream เป็นชื่อทริปส่วนตัวผ่าน 6 ทวีปของเขา เพื่อนๆ ของมอร์แกนรู้ว่าเขาจะออกทริปจึงอยากมาร่วมเดินทางด้วย สุดท้ายจึงได้เพื่อนร่วมทาง
รวม 5 คน แต่มีเพียง 3 คนที่เดินทางไปด้วยกันตลอดทริป
มอร์แกน มงโชด์, ไบรอัน เมธ, ซิเฟย์ เวร่า, เบอแทรนด์ โดลชี และเอเตียนี เป็นเพื่อนกันมาอย่างยาวนาน รู้จักกันมากว่า 10-20 ปีแล้ว ทั้งหมดต่างทำงานหนักเพื่อเก็บเงิน เตรียมจักรยานและโปรเจ็กต์ให้พร้อม โดยใช้เวลาหนึ่งปีครึ่งในการเตรียมตัวและก่อตั้งสมาคม Solid Dream
ก่อนออกเดินทาง ทั้งหมดทำงานอยู่คนละประเทศ มอร์แกนทำงานในเซเนกัล ไบรอันทำงานในโมร็อกโก ซึ่งอยู่ในทวีปแอฟริกาทั้งสองประเทศ ซิเฟย์และเบอแทรนด์ ทำงานในฝรั่งเศสและสวิตเซอร์แลนด์ ระหว่างช่วง
เตรียมตัวพวกเขาติดต่อกันทางออนไลน์โดย ใช้ Skype และ Gmail เป็นส่วนใหญ่ เพราะ ต่างคนต่างอยู่คนละที่ เมื่อเริ่มออกเดินทาง พวกเขาได้อยู่ด้วยกันทุกวันตลอด 24 ชั่วโมง “เราเป็นกลุ่มเพื่อน 5 คนที่ร่วมกันทำโปรเจ็กต์ นี้ขึ้นมา และมี 3 คนที่จะร่วมเดินทางไป ตลอดจนจบ ส่วนอีก 2 คนนั้น คนหนึ่งจะ ร่วมทริปกับเรา 6 เดือน และอีกคนหนึ่งจะ ร่วมเดินทางด้วย 1 ปี” บางคนไม่สามารถ ร่วมเดินทาง 3 ปีเต็มได้เนื่องจากติดภารกิจอื่นๆ
การเดินทางครั้งนี้พวกเขาวางแผนจะใช้ เวลา 3 ปี ถึงวันนี้ พวกเขาเดินทางไปแล้ว 490 วัน หรือเกือบครึ่งหนึ่งของเวลาที่ตั้งเป้า ไว้ เขาเล่าว่าช่วงที่พวกเขาไปที่เม็กซิโกมีการ จัดเทศกาลภาพยนตร์ในสหรัฐอเมริกา และ พวกเขาได้มีส่วนร่วมด้วย จึงได้ทำภาพยนตร์ สั้น ชื่อ “490 days” เพื่อแสดงในเทศกาล นี้เท่านั้น คุณสามารถหาชมได้ในเว็บไซต์ Vimeo.com หรือบนเว็บไซต์ของพวกเขา
“เราช่วยกันถ่ายทำเพื่อผลิตเป็นภาพยนตร์ เนื่องจากเรามีอุปกรณ์เยอะพอสมควร เป้า หมายของเราคือการถ่ายทำภาพยนตร์และ รูปภาพเพื่อถ่ายทอดการเดินทางของเราสู่ โลกออนไลน์ มอร์แกนดูแลการตัดต่อเกือบ ทั้งหมด เราถ่ายทำภาพยนตร์สำหรับแต่ละ ประเทศ โดยมอร์แกนจะนำเสนอเวอร์ชันแรก ของภาพยนตร์แต่ละตอนให้เราช่วยกันดู เรา ยังช่วยกันทำเพลงประกอบ ฯลฯ เราปรึกษา กันเองว่าต้องปรับแก้ตรงไหน และมอร์แกน จะเป็นคนทำเวอร์ชันสุดท้ายออกมา”
แม้ว่าพวกเขาจะเป็นเพื่อนสนิทกัน แต่การ เดินทางที่ต้องอยู่ด้วยกันตลอด 24 ชั่วโมง ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย มีหลายครั้งที่ต่างคนต่าง เป็นที่น่ารำคาญและน่าโมโห เพราะสุดท้าย แล้วพวกเขาก็เป็นเพียงมนุษย์ธรรมดาๆ คน หนึ่ง เรื่องเหล่านี้จึงเป็นเรื่องธรรดา นอกจาก นี้ยังมีช่วงเวลาที่รู้สึกกดดันและเป็นจุดวิกฤต ที่ทำให้ทุกคนต่างต้องมีเรื่องถกเถียงกัน แต่ พบว่าเป็นเพียงการเข้าใจผิด และการสื่อสารที่ ไม่ชัดเจนระหว่างคนในทีมเท่านั้น
สุดยอดวิกฤตของการเดินทางครั้งนี้คือ การอยู่ร่วมกัน ทุกคนในทีมต้องมีสักครั้งที่ เคยคิดว่าไม่อยากเดินทางต่อแล้ว แต่เมื่อได้ พูดคุยเปิดใจกันก็พบว่าปัญหาอยู่ที่การสื่อสาร และตกลงกันว่าต่อไปจะพูดจาตรงไปตรงมา ด้วยความจริงใจ ไม่เช่นนั้นคงไม่สามารถเดิน ทางจนถึงเป้าหมายที่ตั้งใจไว้ได้
พวกเขาพบว่าการทำงานร่วมกันเป็นสิ่ง สำคัญสำหรับการเดินทางเป็นทีม พวกเขาได้ เห็นกลุ่มอื่นๆ ที่เดินทางเป็นทีมและทำงาน เป็นทีม โดยได้พบกับทีมหนึ่งในออสเตรเลีย ที่ไม่สามารถเดินทางต่อไปด้วยกันได้ ซึ่งเป็น เรื่องที่น่าเสียดายมาก
“เราอยากพักเรื่องการเดินทางก่อน เพราะ อยากเขียนหนังสือ ทำโฟโต้บุค และทำ ภาพยนตร์เรื่องสุดท้ายเกี่ยวกับการเดินทาง ของเราและตัวเราเอง ภาพยนตร์เรื่องนี้จะต่าง กับภาพยนตร์ที่คุณได้ชมทางออนไลน์ ซึ่งมี แต่ภาพสวยๆ จากการเดินทาง ภาพยนตร์ เรื่องสุดท้ายจะประกอบด้วยเนื้อหาที่เกิดขึ้น จริงในการเดินทางที่เจาะลึกมากขึ้น และจะได้ เห็นมุมมองของสมาชิกในทีมแต่ละคนต่อการ เดินทางครั้งนี้” มอร์แกนกล่าว
“เรามีวิดีโอที่ถ่ายเก็บไว้มากมาย และได้ ซื้ออุปกรณ์มาเยอะพอสมควร ได้แก่ แล็บท็อป 3 เครื่อง Go Pros 2 เครื่อง กล้องถ่าย วิดีโอ 1 เครื่อง กล้องถ่ายรูปแบบเปลี่ยน เลนส์ได้ พร้อมเลนส์ชนิดต่างๆ 3 ตัว และ กล้องคอมแพค 1 ตัว เรามีเนื้อหาที่ต้องเอา มาตัดต่อเยอะมาก เราต้องพกอุปกรณ์เหล่า นี้ติดตัวไปด้วยเนื่องจากมันเป็นส่วนหนึ่งของ การทำงานของเรา เราต้องการผลิตหนังสือ และอยากให้มีคนพูดถึงหนังสือของเราไปอีก หลายๆ ปี หากคุณลองไปชมรูปภาพและ วิดีโอบนเว็บไซต์ของเรา คุณจะต้องทึ่งไปกับ คุณภาพระดับมืออาชีพ และคุณยังจะได้เห็น ความพยายามในการทำงานร่วมกันเป็นทีม ของเราอีกด้วย”
ผู้ชายอาจออกเดินทางเป็นระยะเวลานานๆ ได้สะดวกกว่าผู้หญิง เพราะผู้หญิงอาจมี เรื่องต้องระวังหลายแง่มุม โดยเฉพาะความ ปลอดภัย ไบรอันกล่าวว่า “แต่การเดินทาง ของเราได้จุดประกายคนหลายคน เช่น เพื่อน ผู้หญิงของผมคนหนึ่งสมัยเรียนมหาวิทยาลัย เธอได้ยินเกี่ยวกับการเดินทางครั้งนี้และตัดสิน ใจออกเดินทางบ้าง และเดินทางเพียงคนเดียว โดยเดินทางจากฝรั่งเศสไปโครเอเชียเมื่อฤดู ร้อนที่ผ่านมา” มอร์แกนเห็นด้วยและบอกกับ เราว่า ใครๆ ก็ออกเดินทางได้ และนี่คือเป้า หมายของพวกเรา “เราต้องการแสดงให้เห็น ว่าใครๆ ก็ออกเดินทางแบบเราได้”
Solid Dream กำลังเดินทางเป็นระยะเวลา 3 ปี ด้วยงบประมาณ 10 ดอลลาร์สหรัฐ (ประมาณ 300 กว่าบาท) ต่อวัน โดยไม่เข้า พักที่โรงแรมใดๆ เลย มีบ้างที่พวกเขาต้อง เข้าพักในโรงแรมอย่างเลี่ยงไม่ได้ เมื่อครั้งที่ เอเตียนกระดูกไหปลาร้าหักหลังประสบ อุบัติเหตุตกเขาในแคนาดา ตอนนั้นเนื่องจาก พวกเขาปั่นจักรยานอย่างรวดเร็ว จนอยู่ดีๆ ถนนกลายเป็นถนนลูกรังตอนเข้าโค้ง ทุกคน เกือบจะล้มกันหมดแต่ก็ไม่ล้ม ส่วนเอเตียน มีประสบการณ์น้อยกว่าคนอื่น (เนื่องจากเพิ่งมาร่วมเดินทางทีหลัง) จึงไม่คุ้นกับการปั่น จักรยานเร็วๆ บนถนนลูกรังและประสบ อุบัติเหตุล้มลงในที่สุด พวกเขาต้องโบกรถอยู่ กว่า 45 นาทีเพื่อเข้าสู่ชุมชน เพื่อให้เอเตียน เข้ารับการรักษาตัวอย่างเร่งด่วน พวกเขา ค้างคืนที่หมู่บ้านโดยนอนในเต้นท์กันหนึ่งคืน และวันรุ่งขึ้นจึงได้โบกรถเพื่อเดินทางไปอีก 700 กม. เป็นเวลา 5 ชั่วโมงเพื่อหารถไปส่ง เอเตียนในเมืองที่มีเพื่อนของเพื่อนของเพื่อน คอยรอต้อนรับให้ความช่วยเหลืออีกทีหนึ่ง เอเตียนบินกลับไปฝรั่งเศสเพื่อเข้ารับการ ผ่าตัดและพักฟื้นซึ่งใช้เวลา 2 เดือน และ กลับมาร่วมเดินทางต่ออีกครั้งในประเทศ นิวซีแลนด์
เหตุการณ์อื่นๆ ที่ทำให้พวกเขาต้องเสีย เงินค่าที่พักคือเมื่อครั้งที่สมาชิกคนหนึ่งป่วย หนักในประเทศโบลิเวียซึ่งขณะนั้นอุณหภูมิ ติดลบ 20-25 องศา และพวกเขาไม่มีถุงนอน ที่อุ่นพอ แต่พวกเขาจ่ายเงินไปเพียง 1 ดอลลาร์ สหรัฐสำหรับที่พักในครั้งนั้น
ด้วยเหตุนี้เองพวกเขาจึงต้องการผู้ที่จะ อุปถัมภ์ให้พวกเขาเข้าพักที่บ้าน ซึ่งเป็น วิธีที่ดีที่สุดสำหรับการเดินทางด้วยงบแบบ ประหยัดอย่างพวกเขา ด้วยความที่พวกเขา ไม่เคยเข้าพักในโรงแรม จึงได้พบกับผู้คน หลากหลายที่เหมาะกับการเดินทางของพวก เขา และยังได้พบกับคนในท้องถิ่นที่ใจกว้าง และอยากรู้จักกับพวกเขาเช่นกัน พวกเขา พยายามหลีกเลี่ยงแหล่งท่องเที่ยวและได้พบ ว่าวิธีนี้เป็นเครื่องพิสูจน์ว่าใครๆ ก็สามารถ เดินทางรอบโลกด้วยงบแบบประหยัดได้ บาง ครั้งพวกในตรอกซอกซอย บางครั้งก็นอนใน ป่าโดยกางเปล และบางครั้งพวกเขาก็หาที่ทาง ในตัวเมืองเพื่อนอนค้าง พวกเขาได้เรียนรู้ วัฒนธรรมและวิถีชีวิตของประเทศต่างๆ อย่างแท้จริง พวกเขาไม่ได้ซื้อหนังสือนำเที่ยว หรือแผนที่และไม่ใช้ระบบ GPS พวกเขาจะ หาแผนที่ไปยังสถานที่ต่างๆ บนเว็บไซต์ แต่ จะไม่ซื้อแผนที่โดยเด็ดขาด และจะใช้วิธีวาด เส้นทางลงบนกระดาษและถามผู้คนตามทาง ไปเรื่อยๆ
พวกเขาเล่าให้เราฟังว่ามีอยู่ครั้งหนึ่งที่พวก เขาปั่นจักรยานตามทางเสาไฟฟ้าไปเพราะรู้ว่า จะต้องนำทางพวกเขาไปสู่ชุมชนได้ และพวก เขาปั่นบนถนนเป็นส่วนใหญ่จึงทำให้หลงทาง ยาก แต่ในประเทศโบลิเวีย พวกเขาปั่นไปใน ป่า ไม่มีถนนหนทางจึงต้องปั่นจักรยานไป ตามตีนเขา และถามทางทุกคนที่เจอ
ปลายทางที่ลำบากมากที่สุดหรือการเดิน ทางที่ไกลมากๆ คืออเมซอน พวกเขาคาดว่า จะได้สัมผัสกับทัศนียภาพแบบเดียวกับอเมซอนในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ อาจจะเป็นในเวียดนามหรือที่ใดก็ตาม
สำหรับพวกเขา อเมซอนเป็นปลายทางที่ลำบากมากเพราะที่นั่น เป็นป่าดงดิบ สภาพอากาศร้อนชื้นมาก ไบรอันเล่าว่า “คล้ายๆ กับกรุงเทพฯ แต่สาหัสกว่า และอเมซอนเป็นพื้นที่ราบเพราะผืนป่า อเมซอน แต่ถนนหนทางกลับถูกสร้างเป็นเนิน ทุก 4 วันเราปั่นสูงขึ้น 6,500 ระดับแม้ว่าจะปั่นอยู่ในระดับเดิมก็ตาม ซึ่งแปลว่ามีเนินมากจนเทียบเท่ากับว่าเราปั่นขึ้นเอเวอเรสต์เลยทีเดียว”
การไปแอนตาร์กติกาก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย เนื่องจากต้องอยู่ที่ความสูง 5,000 เมตรภายใต้อากาศที่หนาวเหน็บ และออกซิเจนไม่เพียงพอ พวกเขาต้องปั่นขึ้นเขา ซึ่งลำบากและยากเป็นพิเศษ และปั่นลงมาที่แม่น้ำยูคอนที่ต้องสร้างแพเพื่อล่องแม่น้ำกันเอง โดยให้เวลาล่องแม่น้ำ ในป่าโดยไม่มีผู้คนหรือชุมชนใดๆ เลยกว่า 8 วัน 750 กิโลเมตร ตลอด 8 วัน พวกเขาพบแค่หมู่บ้านเดียว ซึ่งเป็นเรื่องที่ท้าทายแต่ก็เป็นประสบการณ์ที่สุดยอดมากๆ ส่วนการเดินทางที่อเมซอนถือว่าลำบากที่สุด โดยเดินทางท่ามกลางสภาพอากาศและหนทางที่ไม่เป็นใจกว่า 40 วัน
ที่อเมซอน บางครั้งจะมีร้านค้าเล็กๆ ให้ซื้ออาหาร แต่ว่าแต่ละหมู่บ้านอยู่ห่างกัน 40 กิโลเมตร จึงทำให้พวกเขาต้องตุนเสบียงอาหารไว้ให้พออยู่ถึง 3 วัน ในออสเตรเลียพวกเขาต้องตุนอาหารเผื่อไว้ถึง 10 วัน บางครั้งพวกเขาก็เจอร้านอาหาร แต่ราคาอาหารค่อนข้างแพงมาก จึงต้องไปตุนเสบียงอาหารกับที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตใน อลิสสปริงส์
มอร์แกนบอกว่าปกติเขาจะเป็นคนทำอาหารเพราะเขาเป็นคนเอาเตามา “จริงๆ ก็ไม่ได้ทำอาหารหรูหราอะไร เราทำอาหารง่ายๆ เพื่อกินประทังชีวิตเท่านั้น บางครั้งเราก็อยากกินเนื้อสัตว์บ้างเพราะร่างกายขาดโปรตีนและไขมัน เนื่องจากเรารับประทานข้าวกับพาสต้าเยอะ บางครั้งเราก็ฝันถึงมื้ออาหารดีๆ มื้อต่อไป เราฝันอยากลอง
อาหารทางเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ด้วย เพราะอาหารที่นี่ขึ้นชื่อมาก โดยเฉพาะอาหารไทย ซึ่งราคาไม่แพงเลยเมื่อเทียบกับออสเตรเลีย เราจึงชอบที่นี่มาก เราไม่ได้เอาเตามาที่นี่ด้วย เราทิ้งเตาไว้ที่บ้านพ่อแม่ผมที่แคลิโดเนีย และพ่อกับแม่จะมาเจอเราที่ลาวและเอาเตามาให้เราที่นั่น เรารู้ว่าเราหาอาหารรับประทานได้ง่ายที่นี่ เราเลยเก็บเงินค่าที่พักไว้ซื้ออาหารแทน”
พวกเขามีสุขภาพดีเพราะได้ปั่นจักรยานออกกำลังกายเยอะมาก พวกเขาจะปั่นจักรยานและโบกรถไปด้วยเพื่อออมแรง และจะผลัดกันปั่นข้างหน้าเพื่อรับลม “เรามีเครื่องมือเพียงชุดเดียวเราจึงต้องเดินทางไปไหนมาไหนด้วยกัน และใช้ของต่างร่วมกันซึ่งเราตัดสินใจแบ่งปันของใช้กันตั้งแต่เริ่มออกเดิน ทาง เราชอบการปั่นจักรยานไปด้วยกันและเราปั่นไปพร้อมๆ กันเพื่อพูดคุยกัน จึงทำให้เกิดโปรเจ็กต์ดีๆ ขึ้นมา เราไม่เบื่อหน้ากันเลยและรู้สึกว่ามีเรื่องให้คุยมากมาย และนี่คือทีมเวิร์กที่ดี ทุกๆ วันเป็นประสบการณ์ใหม่ เราจึงมีเรื่องคุยกันได้ทุกวัน” ไบรอันกล่าว
“ผู้คนเข้ามาปรึกษาเราเรื่องการออกเดินทาง และเราบอกพวกเขาไปว่าพวกเขาสามารถทำแบบเราได้ด้วยงบแบบประหยัด โดยไม่ต้องไปตามสถานที่ท่องเที่ยว เราว่าบริษัททัวร์คงไม่ชอบแน่ๆ ที่เราเลือกเดินทางกันแบบนี้ การท่องเที่ยวที่แท้จริงคือการออกสำรวจและสัมผัสประสบการณ์ด้วยตัวของคุณ เอง”
จากประเทศไทย พวกเขาจะปั่นจักรยานต่อไปที่กัมพูชา เวียดนาม และลาว Bicycles United จะติดตามเรื่องราวการเดินทางของ Solid Dream ต่อไป การเดินทางครั้งนี้ไม่ใช่เพียงแค่การท่องเที่ยว แต่เป็นเรื่องราวของกลุ่มเพื่อนที่มีความฝันร่วมกัน และความฝันนี้เองที่ทำให้มิตรภาพของพวกเขายิ่งเหนียวแน่นและยาวนานยิ่งขึ้น การเดินทางของพวกเขาเริ่มต้นในปี 2553 และจะจบลงในวันที่ 31 สิงหาคมปี 2556 คุณเองก็สามารถติดตามการเดินทางของกลุ่มเพื่อนกลุ่มนี้ได้ที่เว็บไซต์ www.solidream.net
Leave a Reply